Wybór imienia to ważna decyzja, która w Polsce często wynika z tradycji rodzinnych lub osobistych upodobań. Czasami jednak to, co brzmi naturalnie i dumnie w ojczystym języku, może poza granicami kraju wywoływać zdziwienie, uśmiech, a nawet zakłopotanie. Wystarczy, że z pozoru niewinne imię zyska zupełnie inne znaczenie w obcym języku. Które z nich wprawiają cudzoziemców w konsternację?
Dlaczego niektóre polskie imiona budzą kontrowersje za granicą?
Polskie imiona, które w Polsce wydają się całkowicie zwyczajne, mogą poza jej granicami wywoływać skrajne reakcje. Przyczyną najczęściej nie jest ich znaczenie w języku polskim, ale brzmienie, które w języku obcym może przypominać słowa o zgoła innym, czasem bardzo niepożądanym znaczeniu. Zjawisko to dotyczy głównie imion, które w wymowie są zbliżone do wyrażeń wulgarnych, obraźliwych lub budzących jednoznaczne skojarzenia kulturowe.
Zobacz także:
Co znaczą niektóre polskie imiona za granicą?
Jednym z bardziej zaskakujących przykładów jest zdrobnienie imienia Jarosław, czyli Jarek. Choć w Polsce brzmi ono całkowicie naturalnie, w Turcji wywołuje konsternację. Tam bowiem wyraz „jarak” oznacza męski narząd płciowy, co sprawia, że posługiwanie się tym imieniem w jego skróconej formie może prowadzić do bardzo niezręcznych sytuacji.
Z podobnym problemem mierzy się imię Amelia. W języku greckim „amelia” to termin medyczny, odnoszący się do poważnej wady rozwojowej polegającej na braku kończyn. Niełatwo również o pełne zrozumienie dla imienia Marika, szczególnie w Hiszpanii. Tam brzmi ono niemal identycznie jak „marica” – określenie o wyraźnie obraźliwym charakterze. W Rumunii kłopotliwe skojarzenia budzi też Beata. Choć w Polsce uważane jest za zupełnie zwyczajne, tam brzmi jak miejscowe określenie osoby pijanej.
Jakie polskie imiona są uniwersalne za granicą?
Wśród wielu polskich imion można znaleźć takie, które dobrze funkcjonują także poza granicami kraju. Ich popularność i akceptacja w różnych kulturach wynikają przede wszystkim z uniwersalnego brzmienia oraz z obecności ich odpowiedników w innych językach. Do tej grupy należą imiona takie jak Anna, Anita, Maria, Adam czy Daniel.
Imiona te są powszechnie rozpoznawalne, łatwe do zapisania i bez trudu wypowiadane zarówno w krajach europejskich, jak i poza Europą. Dzięki swojej prostocie i międzynarodowemu charakterowi nie wywołują nieporozumień, a co najważniejsze, nie niosą ze sobą niechcianych lub krępujących skojarzeń.
