Pelargonii nie kupuję już co roku. Od kiedy stosuję zimowanie „na sucho”, zakwitają bujnie każdego sezonu

Jesienią balkon wciąż potrafi tętnić kolorami, zwłaszcza gdy pelargonie jeszcze nie odpuściły sezonu. Ale gdy temperatury zaczynają zbliżać się do zera, pojawia się dylemat: co dalej z kwiatami? Przez lata po prostu się ich pozbywałam i wiosną kupowałam nowe. Dopiero gdy trafiłam na metodę zimowania „na sucho”, coś się zmieniło. Dzięki temu rozwiązaniu pelargonie przechowuję w warunkach domowych bez światła, w suchych kartonach, a mimo to wiosną startują z ogromną siłą. I co najważniejsze – nie muszę wydawać ani złotówki na nowe sadzonki.

Pelargonie można uratować. Jak zadbać o nie przed zimą?

Kluczowy moment to pierwsze zimne noce. Gdy temperatura nocą spada poniżej 5 st. C, pelargonie przestają rosnąć, a każdy przymrozek to dla nich ogromne zagrożenie. Właśnie wtedy trzeba je przenieść z balkonu do wnętrza. Ale zanim wylądują w domu, warto przyjrzeć się każdej roślinie. Chore, zaatakowane przez szkodniki czy bardzo osłabione egzemplarze lepiej od razu wyrzucić – nie przetrwają zimy i mogą zaszkodzić pozostałym. Do zimowania nadają się tylko zdrowe i silne rośliny. 

Zobacz także:

Te 3 rośliny doniczkowe to hit dla zapominalskich. Puszczają w niepamięć nawet brak podlewania

Ma kwiaty jak konfetti, które obsypią ogród późną zimą. Teraz jest najlepsza pora na sadzenie

Zanim pelargonie trafią do miejsca zimowego spoczynku, trzeba je przyciąć. Skrócenie pędów do 15–20 cm oraz usunięcie suchych liści, przekwitłych kwiatostanów i żółknących fragmentów to nie tylko zabieg estetyczny. To realny wpływ na jakość zimowania. Dzięki temu roślina nie traci energii na utrzymywanie zbędnych części i łatwiej przechodzi w stan spoczynku. Jeśli pelargonie nadal kwitną, przycinanie można przesunąć na później – ważne, by nie pominąć tego kroku całkowicie. Przycięte rośliny lepiej się regenerują i wiosną szybko wchodzą w tryb intensywnego wzrostu.

Zimowanie pelargonii „na sucho”. Na czym polega?

Przez lata klasyczne zimowanie w chłodnych, jasnych pomieszczeniach było jedyną znaną opcją. Pelargonie trafiały do nieogrzewanych klatek schodowych, werand, piwnic z oknem czy garaży. Warunek był jeden: musiało być jasno i chłodno (5–10 st. C). Trzeba było też pilnować podlewania: ziemia nie mogła całkowicie wyschnąć, ale przelanie groziło gniciem. Co kilka tygodni trzeba więc zaglądać do każdej doniczki. Jeśli wszystko poszło dobrze, wiosną pelargonie wracały do życia. Ta metoda działa – ale wymaga miejsca, dostępu do światła i regularnej kontroli. Nie każdy ma takie warunki, szczególnie w mieszkaniu.

To właśnie zimowanie „na sucho” zmieniło moje podejście do uprawy pelargonii. Metoda polega na wyjęciu roślin z ziemi i przechowywaniu ich... bez doniczek, w kartonach lub papierowych torbach. Bez dostępu światła, w ciemnej piwnicy lub nieogrzewanym garażu. Optymalna temperatura to nadal 5–10 st. C, ale odpada problem z miejscem – w jednym kartonie można zmieścić kilka roślin. Tak zimują w stanie niemal całkowitego spoczynku, a wiosną są gotowe do ponownego wzrostu.

Jak zimować pelargonie na sucho. Krok po kroku

Oto jak przeprowadzić zimowanie pelargonii „na sucho”:

1. Na początek delikatnie wyciągnij pelargonie z doniczek. Ziemię strząśnij lub ostrożnie usuń ręką – korzenie powinny być możliwie czyste, bez grudek podłoża. Nie mocz ich i nie płucz, wystarczy dokładne oczyszczenie „na sucho”.
2. Gdy rośliny są już przygotowane, zbierz je po kilka sztuk w małe pęczki. Można je lekko związać sznurkiem lub gumką – nie za ciasno, żeby nie uszkodzić łodyg. Tak przygotowane pelargonie są gotowe do przechowywania.
3. Pęczki możesz położyć luzem w kartonie wyłożonym papierem lub zawiesić je korzeniami do góry (np. na sznurku w piwnicy). Ważne, by miejsce było chłodne, suche i przewiewne – sprawdzi się piwnica, spiżarnia, nieogrzewany garaż. Temperatura powinna utrzymywać się między 5 a 10 st. C.
4. Choć to metoda „na sucho”, całkowite przesuszenie korzeni nie jest wskazane. Raz w miesiącu wystarczy spryskać delikatnie korzenie wodą. Alternatywnie można je włożyć na kilka minut do lekko wilgotnej szmatki lub ręcznika papierowego, ale tylko na chwilę.

Gdy minie ryzyko przymrozków – zazwyczaj po 15 maja – można wystawić pelargonie z powrotem na zewnątrz. Ale zanim trafią na balkon czy taras, warto im pomóc w starcie. Zacznij od przycięcia suchych końcówek, przesadzenia do świeżej ziemi i pierwszego podlewania. Już pod koniec marca można też uszczknąć wierzchołki pędów, co pozwala na lepsze rozkrzewienie. Po kilku tygodniach pelargonie budzą się do życia i zaczynają wypuszczać świeże pędy. Ich kwitnienie jest intensywne i długotrwałe, zupełnie jak w pierwszym roku.