W świecie, w którym coraz trudniej o produkty naprawdę naturalne i autentyczne, miód z Kurpi to dowód, że tradycja potrafi przetrwać wieki. Nie każdy miód jest taki sam – niektóre niosą w sobie nie tylko smak i aromat, ale też historię regionu, ludzi i przyrody. Właśnie takim produktem jest miód kurpiowski, nektar z polskich lasów i łąk, który zyskał unijne Chronione Oznaczenie Geograficzne.
Miód kurpiowski. Czym się charakteryzuje?
Miód kurpiowski to produkt o ściśle określonych cechach, które odróżniają go od innych polskich miodów. Jest miodem wielokwiatowym, w którym żadna roślina nektarodajna nie może dominować – udział pyłku pojedynczego gatunku nie może przekroczyć 30%, a wszystkich roślin uprawnych razem nie więcej niż 10%. Często zawiera domieszkę spadzi, zwłaszcza w miodach pozyskiwanych latem z terenów leśnych. Charakteryzuje się niską zawartością wody, co wpływa na jego gęstość, trwałość i intensywność smaku.
Zobacz także:
W całym procesie produkcji nie przekracza się temperatury 30 st. C – to warunek konieczny, by zachować wszystkie naturalne enzymy, olejki eteryczne i właściwości odżywcze. Miód kurpiowski powstaje wyłącznie na ściśle wyznaczonym obszarze Kurpi, obejmującym kilkadziesiąt gmin w województwach mazowieckim i podlaskim. Do jego produkcji można wykorzystywać tylko określone rasy pszczół: środkowoeuropejską, kraińską, kaukaską lub ich mieszanki.
Miód kurpiowski z długą tradycją. Trafił na prestiżowej liście UE
Tradycje pszczelarstwa na Kurpiach Zielonych i Kurpiach Białych mają swoje korzenie już w XV wieku i należą do najlepiej udokumentowanych w Polsce. Ich kontynuatorami są dzisiejsi pszczelarze, a miody z tego regionu od wieków cieszyły się uznaniem – trafiały na stoły królewskie i książęce, a także do klasztorów i siedzib rodów magnackich. Wyjątkowa jakość kurpiowskich miodów sprawiła, że bartnicy zyskali specjalne przywileje, a samo pszczelarstwo objęto królewską ochroną w postaci tzw. regali – dokumentów nadających prawa do pozyskiwania miodu.
W 2010 r. miód kurpiowski został doceniony poza granicami naszego kraju i pojawił się na europejskiej liście produktów Chronionych Oznaczeniem Geograficznym. W ten sposób Wspólnota chroni regionalne produkty o wyjątkowych właściwościach. Aby miód kurpiowski otrzymał to oznaczenie, musiał spełnić bardzo konkretne wymagania. Przede wszystkim musi pochodzić z określonego obszaru (Kurpie Zielone i Białe), a jeden z etapów jego produkcji musi odbywać się właśnie tam. Po drugie liczy się jakość, tradycyjna metoda produkcji i silny związek z regionem. Kurpie spełniły wszystkie te warunki zarówno pod względem historycznym, jak i praktycznym. Nazwa miodu kurpiowskiego jest prawnie chroniona w całej UE.
