Ta bylina to jedna z tych roślin, które zasługują na miejsce w każdym ogrodzie, gdzie światło nie dociera zbyt intensywnie. Od wczesnej wiosny zachwyca obfitością drobnych, niebieskich kwiatów przypominających niezapominajki. Jest trwała, wytrzymała na mrozy i nie sprawia problemów w uprawie. Dzięki dekoracyjnym liściom i odporności na zmienne warunki jest doskonałą propozycją dla ogrodników szukających rośliny okrywowej na lata.
Jak wygląda brunnera wielkolistna?
Brunnera wielkolistna to bylina o kępiastym pokroju, osiągająca do 40-50 cm wysokości. Jej największym atutem są sercowate, duże liście w intensywnie zielonym kolorze, które u wielu odmian mogą być dodatkowo zdobione srebrzystym użyłkowaniem. Wczesną wiosną, często już w kwietniu, ponad liśćmi pojawiają się delikatne, kobaltowoniebieskie kwiaty. Ich kształt oraz sposób ułożenia na łodygach przypomina niezapominajki, co nie jest przypadkowe. Obie rośliny należą do tej samej rodziny ogórecznikowatych.
Zobacz także:
fot. Olga/Adobe Stock
Brunnera świetnie sprawdza się jako roślina okrywowa w miejscach trudnych, czyli tam, gdzie wiele innych gatunków zawodzi ze względu na niedobór światła lub zbyt ciężką glebę. Jej dekoracyjne liście tworzą zwarte, atrakcyjne kępy, które skutecznie zakrywają glebę, ograniczając rozwój chwastów.
Kiedy sadzić brunnerę wielkolistną do gruntu?
Najlepszy czas na sadzenie brunnery wielkolistnej przypada dwa razy w roku – od kwietnia do maja oraz ponownie w październiku. Dzięki wysokiej odporności na niskie temperatury (przetrwa temperatury poniżej -27°C), roślina bardzo dobrze znosi przesadzanie i szybkie zmiany warunków pogodowych. Sadzonki warto umieszczać w gruncie w rozstawie od 30 do 50 cm, co zapewni im odpowiednią ilość miejsca do rozrostu i pełnego wyeksponowania walorów dekoracyjnych.
Jak prawidłowo pielęgnować brunnerę wielkolistną w ogrodzie?
Pielęgnacja brunnery nie wymaga dużego zaangażowania. To bylina o umiarkowanych wymaganiach, której głównym oczekiwaniem jest stanowisko półcieniste lub całkowicie zacienione oraz gleba o odpowiedniej wilgotności. Dobrze rośnie na podłożach gliniastych, próchnicznych, o przeciętnym poziomie żyzności. Jest tolerancyjna względem odczynu ziemi, dlatego sprawdzi się w wielu typach ogrodowych podłoży. Kluczowe jest jednak utrzymywanie stałej wilgotności, zwłaszcza w okresach suszy, gdyż zbyt suche warunki mogą prowadzić do więdnięcia i zahamowania wzrostu.
Roślinę można rozmnażać przez podział starszych kęp lub z nasion. Podział najlepiej przeprowadzać wiosną lub jesienią, w tych samych terminach, które sprzyjają sadzeniu. To pozwala szybko rozprzestrzenić bylinę na większym obszarze ogrodu i uzyskać nowe egzemplarze bez konieczności zakupu.
