Na pierwszy rzut oka przypomina zwykłą roślinę z dzikiej łąki. Ma drobne, jasnożółte kwiaty, błyszczące, mięsiste liście i dość grubą łodygę. Nie wyróżnia się niczym szczególnym, dlatego łatwo ją zignorować podczas spaceru, jednak już samo dotknięcie liścia lub łodygi może zakończyć się nieprzyjemnym i długotrwałym podrażnieniem.
Jak wygląda jaskier jadowity i gdzie występuje najczęściej?
Jaskier jadowity to jednoroczna roślina, która zaczyna kwitnienie w maju i utrzymuje je aż do późnej jesieni. Najczęściej można ją spotkać w pobliżu wód, na brzegach rzek i stawów, na podmokłych łąkach oraz wszędzie tam, gdzie ziemia jest wilgotna i bogata w osady. Roślina ta lubi miejsca cieniste i o dużej zawartości wilgoci w glebie.
Zobacz także:
fot. panosud360/Adobe Stock
Łodyga jaskra jadowitego ma najczęściej od 20 do 60 cm wysokości, choć w sprzyjających warunkach może osiągać nawet 100 cm. Jest naga, gruba, rozgałęziona i dęta w środku. Liście u podstawy są mięsiste, połyskujące, z wyraźnie karbowanymi brzegami. Kwiaty są drobne, mają od 6 do 12 mm średnicy i intensywnie żółtą barwę.
Jakie są skutki kontaktu z rośliną?
Jaskier jadowity zawiera silnie trujące związki chemiczne. W całej roślinie obecne są glikozydy ranunkuliny oraz ich pochodne – protoanemonina i anemonina. Ich stężenie może wynosić nawet 2,5%. Po uszkodzeniu komórek rośliny substancje te uwalniają się w formie cieczy, która działa drażniąco na ludzką skórę. Po bezpośrednim kontakcie z sokiem pojawia się zaczerwienienie, następnie wysypka, a potem bolesne pęcherze wypełnione płynem. Objawy mogą utrzymywać się kilka dni, a ich nasilenie zależy od czasu kontaktu i indywidualnej wrażliwości skóry.
Jakie inne rośliny są niebezpieczne dla człowieka?
Choć jaskier jadowity jest wyjątkowo trujący, nie jest jedyną rośliną, której należy unikać. Jedną z najbardziej toksycznych gatunków w Polsce jest barszcz Sosnowskiego. To okazała roślina o grubym pędzie, dużych liściach i białych kwiatach zebranych w baldachy. Niebezpieczeństwo polega na tym, że wydziela sok, który w połączeniu ze światłem słonecznym powoduje reakcję fotouczulającą. Na skórze pojawiają się bolesne oparzenia, które mogą goić się wiele tygodni i pozostawić trwałe blizny.
Kolejnym przykładem jest szczwół plamisty. Ma drobne białe kwiaty i przypomina zwykłe rośliny baldaszkowate, co czyni go jeszcze bardziej podstępnym. Cała roślina zawiera silną toksynę – koniinę, która działa porażająco na układ nerwowy. Niepozorny, ale równie niebezpieczny jest wilczomlecz. Rośnie w ogrodach, na nieużytkach i polach. Po uszkodzeniu rośliny wydobywa się biały, mleczny sok. Kontakt z nim prowadzi do podrażnienia skóry, pieczenia i zaczerwienienia.
